پارادوکس رسانه های اجتماعی: شمشیر دو لبه در فرهنگ ورزشگاه

سمت تاریک تر رسانه های اجتماعی در مورد تناسب اندام
برعکس، فشار برای انطباق با آرمان‌های تداوم یافته توسط رسانه‌های اجتماعی می‌تواند منجر به یک رابطه ناسالم با ورزش شود. افراد متعددی «بدن‌های بی‌نقص» را که در رسانه‌های اجتماعی به نمایش گذاشته می‌شوند، تحسین می‌کنند بدون اینکه بدانند که اغلب با «اثرات ویژه» مختلف تقویت شده‌اند. دستیابی به عکس ایده‌آل شامل اینفلوئنسرها می‌شود که زیر نور بهینه ژست بگیرند، زاویه مناسب را پیدا کنند و از فیلترها یا حتی فتوشاپ استفاده کنند. این یک استاندارد غیر واقعی برای مخاطب ایجاد می کند که منجر به مقایسه با تأثیرگذاران می شود و به طور بالقوه باعث ایجاد احساس اضطراب، شک به خود و حتی تمرین بیش از حد می شود. ورزشگاه که زمانی بهشتی برای خودسازی بود، می‌تواند در چشم مخاطبان آنلاین به میدان نبرد برای اعتبار تبدیل شود.
علاوه بر این، رواج استفاده از گوشی های هوشمند در فضاهای باشگاه، پویایی جلسات تمرینی را تغییر داده است. عکسبرداری یا فیلمبرداری از تمرینات برای مصرف رسانه های اجتماعی ممکن است جریان ورزش متمرکز و واقعی را مختل کند، زیرا افراد گرفتن عکس عالی را بر سلامتی خود ترجیح می دهند. تلاش برای لایک و کامنت به یک حواس پرتی ناخواسته تبدیل می شود و جوهر یک تمرین را کمرنگ می کند.